Het niet aanwezig zijn van een persoonlijke stijl nu, verwijst niet naar een gemis hiervan, maar veelmeer naar een zich onderdanig maken aan het objekt, naar een objektimmanente stijl, naar een eigenheid aller dingen. Pas van een afstand , in een vogelperspektief, na een langer luisteren en kijken, openbaart zich dan opnieuw een dubbele kunstzinnige greep: enerzijds, een alle werkstukken verbindende manier van luisteren en kijken naar de kreatieve eigenheid die het objekt vordert, anderzijds de hieruit resulterende scheppende stijl. De kunstopvatting die zich hierachter verbergt is een multipolaire. Niets, zeggen de werkstukken van Jan Deckers, niets existeert in een enkele objektieve wijze; Alle dingen existeren uit zichzelf én in het oor en het oog van de luisterende en de kijkende, wat overigens voor zowel het originaire objekt als ook voor het kunstwerk geldt. Zo wordt nu plots een onmiskenbaar handschrift leesbaar, een ontwerp voor de kunst van de 21. eeuw.

Anders gezegd zijn de schilderijen van Jan Deckers, juist door zijn manier van ontstaan laten, als zichtbaar geworden muziek - en klinkt zijn muziek geschilderd: soms in zachte, fijne, harmonische streken, soms wild en razend, soms beheerst, soms nederig, soms onstuimig, heersend, dan vol twijfel, maar altijd eigen: altijd Jan.


Alexander Hans Gusovius, Literat und Philosoph

Jan Deckers

Jan Deckers ken ik nu al een aantal jaren, en wat me aan hem telkens weer fascineert, zijn z'n enorm opvattingsvermogen, de menselijk breed uitgemeten verwerkingsdiepte en zijn snelle, zekere artistieke opzet en doorvoering, zowel in de muziek als in zijn beeldend werk. Dit gepaard met een, in artistieke kringen sporadisch voorkomende, betrouwbaarheid sans allure.

Dubbelbegaafdheden zoals bij Jan zijn zelden, maar komen voor. Voorbeelden zijn o.a. Goethe in superieure wijze, Tomi Ungerer als fenomeen van de 20. eeuw. Beeldend- literaire combinaties treft men overigens vaker aan dan beeldend- muzikale, aangezien een beeldend creatieve drang zich eerder vergezeld met een literair dan met een muzikaal pendant. Dat dit juist bij Jan Deckers gebeurt verwijst naar het innerlijke wezen van zijn kunst, waarin zich ook een bepaalde kunstopvatting weerspiegelt.

Bekijkt men nu zijn schilderijen en tekeningen, en luistert naar zijn muziek, valt al snel op dat hij elk werk een geheel eigen karakter meegeeft, welk zich ook bijkans nooit terug laat vinden in eerdere of latere stukken. Een enkeling mag daarin de afwezigheid van een persoonlijke stijl herkennen, zeker omdat de kunstenaars van de afgelopen 150 jaar zich veel moeite gaven om een onverwisselbare stijl te scheppen ,wat soms uitmondde in exsessive schilderijen, sculpturen en toonkunstwerken en wat zeker tot de vervaging van de grens tussen kunstzinnige en verkooptechnische arbeid bijdraagt.


Klikt u hieronder voor een biografische collage over Jan Deckers: