---| Jan Deckers |---

In de bioscoop is hij te zien als de klarinet spelende kok in de film "Joan of Arc of Mongolia" samen met Gilian Scalici, Irm Herman, Peter Kern en Else Nabu(Linie 1) in een produktie van Ulrike Ottinger en de crew van R.W. Fassbinder. Als vreemde eend in de bijt soleert hij zich door de berlijnse jazzwereld waar hij al snel de be- and hardboppende klarinettist wordt. Arrangeren en instrumenteren worden dagelijkse bezigheden, dialoogmuziek met Nikolaus Timm(Schaubühne) geeft de aanzet tot gitaarcomposities in de experimentele sfeer. In samenwerking met compositiestudenten van de conservatoria in Berlijn en New York ontstaat een programma met avantgardistische elementen. Met de klarinet trekt hij als straatmuzikant door Noorwegen en Ierland, treedt hij op met Giora Feidman en omlijst menig joodse bruiloft: zo groeit langzaam maar zeker het bont palet van vorm, ritme, harmonie en melodie waarmee hij zijn composities schildert.

De Inspiratiebronnen zijn zo veelvuldig als de stromingen.Jarenlange studies van de compositietechniek van J.S. Bach, de improvisatietechniek van John Coltrane en Buddy de Franco, de kunst liedjes te schrijven van Joni Mitchell, diepe bewondering voor de veelzijdigheid van Egberto Gismonti geven een grove schets. Kennis van het verleden laat hem nu met beide benen in de 21. eeuw staan.

Jan Deckers, componist

Jan Deckers komt reeds als kind in contact met de muziek. Het klassieke fundament werd gelegd door zijn eerste leraar klarinet Hub Deitz, een eerste kennismaking met de popmuziek door een bandje op de lagere school. In die tijd krijgt hij ook drumles, en een vriend laat hem de eerste akkoordjes op een gitaar zien. Soloklarinettist in de plaatselijke harmonie, en sologitarist in een regionale band brengen dan,gepaard met een studie klassieke gitaar bij Jan van Roosendaal (nu leraar klassieke gitaar aan de muziekschool Kreuzberg/Berlijn) de verdere ervaring die hem dan naar het conservatorium in Maastricht leidt.

Er ontstaat een groot interesse in compositie en improvisatie en ook de kennismaking met modern jazz(Jayeff) verruimen zijn muzikale horizon. De avontuurlust, gepaard met een hevige "Sturm und Drang"-periode drijven hem naar het toenmalige West-Berlijn. Hier wordt verder gevijld aan de techniek en de improvisatiekunst door Gregoire Peters (nu leraar saxofoon aan de jazzafdeling van de Universität der Künste Berlin) en er volgt een decennium boordevol optredens met bands en ensembles van de verschillendste couleur.

Samen met Jan van Roosendaal, Simone Reifegerste(the voice) en Peter Jack ontstaat BlueTunes for Nightpeople, een unplugged band in de jaren tachtig. Als klarinettist bij het ziganorkest Kasbek leert hij de Klezmer en de Balkanmuziek kennen. Ook volgt een studie muziekfilosofie en wordt hij leraar klassieke gitaar aan de muziekschool Tempelhof.

Kiest u hieronder een van de thema's voor meer informatie: